Historia kościołów

Kościół pw. św. Filipa i Jakuba

Kościół pw. św. Filipa i Jakuba leży na pograniczu wsi Sękowa i Siary, w niewielkim zakolu rzeki Sękówki. Składa się z pięciu członów: prezbiterium, nawy, zakrystii, wieży i sobót. Dokładna data powstania kościółka nie jest archiwalnie potwierdzona. Stanisław Tomkiewicz określił czs budowy ogólnie na XVI wiek. Do literatury naukowej przeniknęło dwie daty 1522 i 1540. Pierwsza data jest wyryta na białej, kamiennej chrzcielnicy w kształcie kielicha w kościele. Druga data z rokiem 1540 znajdowała się na dzwonie zamieszczonym niegdyś na wierzy. Ponieważ te daty nie są w żaden konkretny sposób potwierdzone, została wprowadzona ogólna datacja określająca czas budowy kościoła na pierwszą ćwierć XVI wieku, lub na początek tego stulecia. Początkowo w XVI w. kościół składał się z nawy i prezbiterium, a potem dobudowano zakrystię. W tym początkowym okresie kościół był przykryty tak jak obecnie jednokalenicowym dachem, wspólnym dla nawy i prezbiterium bez sygnaturki. Architektoniczne ukształtowanie wnętrz niewiele różniło się od obecnego. Nie wiadomo, czy w kościele był wówczas chór muzyczny, czy ściany pokrywała polichromia oraz z jakiego materiału wykonana była posadzka.

Zabytkowa cerkiew w Owczarach

Cerkiew p.w. Opieki Bogurodzicy N.M.P została wzniesiona w 1653 r. , o czym świadczy zachowana data. Jest to typ cerkwii zachodniłemkowskiej. na przestrzeni wieków była ona kilkakrotnie upiększana, rozbudowywana i remontowana w latach 1880 – 1980. Jest budowlą drewnianą o konstrukcji zrębowej , orientowaną zwróconą na wschód tzn. jej oś podłużna przebiega od zachodu na wschód. Cerkiew składa się z trzech części:

• prezbiterium – w kształcie prostokąta, jest salą tronową Boga,
• nawa – kwadratowa, jest symbolem wędrówki pielgrzymującego Ludu Bożego, podążającego z ciemności ku wschodowi słońca, ku Chrystusowi, prawdziwej światłości,
• babiniec – bezokienny przedsionek, który pierwotnie przeznaczony był dla kobiet oraz nieochrzczonych,

W 1701 r. rozbudowano zakrystię i prezbiterium. Nad babińcem zbudowano wieżę w 1783 r. Kolejna modyfikacja obiektu nastąpiła w 1870 r. kiedy to poszerzono babiniec. Polichrmia pochodzi z 1838 r. cerkiew jest otoczona murkiem z kamienia polnego.

Kościół parafialny pw. św. Józefa

Kościół parafialny w Sękowej został wybudowany w 1885 r. , według planu węgierskiego w stylu neogotyckim. Został ufundowany i całkowicie wyposażony przez Józefę Szymonowiczową ówczesną właścicielkę majątku ziemskiego w Sękowej. Konsekrowany został przez biskupa przemyskiego Łukasza Ostoje Soleckiego. Kościół ma układ bazylikowy – trzynawowy. Zewnątrz bryłę cechuje surowość ceglastych murów. Fasadę zachodnią podkreśla wieża, na której umocowany jest elektryczny dzwon. Druga wieża jest rodzajem sygnaturki, zwieńczona krzyżem. Do środka kościoła prowadzi duży portal. Wnętrze świątyni podzielone jest na trzy części: prezbiterium, nawa główna i dwie boczne i przedsionek.

Miejscem szczególnym jest prezbiterium, w którym jaśnieje ołtarz św. Józefa, patrona i opiekuna parafii. Po lewej strony figury św. Józefa umieszczona jest figura św. Piotra, po prawej zaś św. Pawła. Nad figurą św. Józefa jest płaskorzeźba św. Anny otoczonej dwoma aniołami. Poniżej tabernakulum zauważymy płaskorzeźbę Wieczerzy Pańskiej. Główny ołtarz wkomponowany jest w zachwycające witraże rozpościerające się wokół niego.